Edukacja:
link - link - link - link - link - link - link - link - link - link
W wieku lat różnica ta u mężczyzn wynosi zaledwie 1,5%, a u kobiet — nawet 0,2%, ale już w wieku 65—69 lat (czyli natychmiast po przekroczeniu umownego progu starości) zwiększa się (odpowiednio) do 75,8% i 58,7%, a w wieku 75—79 lat (czyli na przedpolu starości sędziwej) osiąga 99,5% i 95,9% (w stosunku do ogólnej liczby dożywających). Podobnie zwiększa się stosunek między liczebnością ludności zastojowej w poszczególnych przedziałach wieku a liczebnością osób „zdrowych” oraz stosunek między odpowiednimi wielkościami funduszu osobolat, którymi dysponują te zbiorowości.Wyniki te świadczą zarazem, że w miarę przechodzenia od młodszych grup wieku do starszych zwiększa się chorobowość i zmniejsza udział osób zachowujących pełnię zdrowia i zdolność do pracy.
Posted in Gerontologia społeczna | Leave a comment
UOGÓLNIONA MIARA
Posted on Czerwiec 22, 2016 by admin
Za uogólnioną miarę stanu zdrowia ludności przyjmowaliśmy wyrażony w procentach stosunek wartości okresu zachowania pełni zdrowia (zdolności do pracy) i ogólnego przeciętnego trwania życia.Szczupłość bazy informacyjnej spowodowała konieczność ograniczenia się do tej części badanej zbiorowości, która mieściła się w przedziale wieku od 20 do 84 roku życia. Mimo że uzyskane wyniki są obarczone pewnymi błędami, wynikającymi zarówno z niedostatecznej reprezentatywności wytypowanej do badań zbiorowości, jak i metodycznych uproszczeń, pozwolę sobie przytoczyć pewną ich część, albowiem w głębokim moim przekonaniu pomogą one zrozumieć ogólne zasady zastosowanej metody. Przytaczając te wyniki, pragnąłbym jednak z całą stanowczością zaznaczyć, że nie odzwierciedlają stanu zdrowia jakiejkolwiek konkretnej zbiorowości, natomiast stanowią abstrakcyjny model stochastyczny, skonstruowany na podstawie wyników badań własnych, które uzupełniono za pomocą informacji zaczerpniętych z piśmiennictwa.
Posted in Gerontologia społeczna | Leave a comment
RÓŻNICE W LICZBACH
Posted on Czerwiec 22, 2016 by admin
Różnica między liczbą dożywających, zawartą w wyjściowych tablicach trwania życia, a odpowiednią ^liczbą „chorych” odpowiada liczbie „zdrowych”, tj. zachowujących w wieku x pełnię zdrowia i zdolności do pracy. Stąd już można było obliczyć ich ogólną liczebność w danym przedziale wieku i fundusz osobolat przeżywających w stanie pełnej sprawności (zdrowia).Dzieląc uzyskane w ten sposób wartości przez odpowiednie liczby osób dożywających wieku x, uzyskaliśmy nowy wskaźnik: przeciętne dalsze trwanie życia z zachowaniem pełni zdrowia i zdolności do pracy. Drogą dalszych przekształceń matematycznych — biorąc pod uwagę tylko liczby ludzi dożywających wieku x w stanie pełnej sprawności (zdrowia) obliczyliśmy ponadto przeciętne dalsze trwanie życia tej części ludności zastojowej, w której nie występuje — uwzględniona w badaniu — zachorowalność i chorobowość.
Posted in Gerontologia społeczna | Leave a comment
MATEMATYCZNE SZCZEGÓŁY
Posted on Czerwiec 22, 2016 by admin
Pomijając matematyczne szczegóły zastosowanej przez nas zmodyfikowanej metody, ograniczę się tu do stwierdzenia, że najważniejszym parametrem uzupełnionej tablicy stało się prawdopodobieństwo zachorowania (braliśmy pod uwagę tylko te zachorowania, które odpowiadają powyższym założeniom). Wartość wspomnianego prawdopodobieństwa obliczaliśmy ze wzoru identycznego z tym, według ktorego w klasycznych tablicach trwania życia demografowie obliczają prawdopodobieństwo zgonu (jedyna różnica polegała na tym, że zamiast umieralności uwzględnialiśmy zachorowalność).Następnie — zgodnie z metodami, które zostały szczegółowo omówione przez I. G. Wie- nieckiego, G. K. Maksimowa, N. N. Tsfrandę oraz (w pewnej modyfikacji) S. Kłonowicza — skonstruowaliśmy układ pozostałych prawdopodobieństw, na podstawie którego powstała możliwość wyznaczenia liczby chorych przebywających w poszczególnych przedziałach wieku.
Posted in Gerontologia społeczna | Leave a comment
WYKORZYSTANIE INFORMACJI
Posted on Czerwiec 22, 2016 by admin
Wykorzystując posiadaną i specjalnie w tym celu dodatkowo nagromadzoną informację statystyczną o zapadalności, chorobowości i inwalidztwie oraz stosując następnie powszechnie znane metody, wykorzystywane w budowie klasycznych tablic trwania życia, wprowadziliśmy do nich dodatkowe parametry (funkcje biometryczne) cechujące chorobowość. Uwzględnialiśmy przy tym tylko te jednostki chorobowe, które — powodując znaczną i raczej odroczoną w czasie śmiertelność — determinują inwalidztwo lub nieodwracalne zaburzenia stanu zdrowia, znajdujące wyraz w ograniczeniu (utracie) zdolności do pracy. Wśród uwzględnione jednostek chorobowych znalazły się także takie choroby przewlekłe, które na aktualnym poziomie wiedzy uznaje się za praktycznie nieuleczalne i poważnie wpływające na sprawność fizyczną lub psychiczną.